Communiteit Mariëngaard

In vogelvlucht het ontstaan van Mariëngaard

– in de jaren tachtig werd participatie aan het leven van de norbertijnen mogelijk, en vanuit die participatie ontstond bij een aantal vrouwen de wens om toe te treden tot de orde, op de wijze zoals de heren norbertijnen.

– in 1988 heeft het Generaal Kapittel een beroep gedaan om zijn besluit tot het creëren van vrouwengemeenschappen die in opzet gelijk zijn aan een mannengemeenschap niet alleen te onderschrijven maar ook te helpen realiseren.

– in 1990 heeft, op het Canonie Kapittel, het algemeen bestuur van de canonie van Berne, indachtig het besluit van het Generaal Kapittel, een beroep gedaan op de canonie om gedachten aan te dragen die meehelpen het creëren van een vrouwengemeenschap te realiseren.

– op 25 december 1991 gaf abt Ton Baeten toestemming voor de oprichting van de vereniging Mariëngaard, die gerealiseerd zou worden bij de Priorij De Essenburgh.

– op 6 juni 1992 is de oprichting van de Norbertijnencommuniteit Mariëngaard een feit.

– in september 1992 erkende Kardinaal Simonis ‘Mariëngaard’ als een zelfstandig onderdeel van de Nederlandse Kerkprovincie.

– in mei 1994 werd gestart met de bouw van het eigen huis, op het terrein van de priorij De Essenburgh, en op 24 december van datzelfde jaar betrokken wij het huis.

Het wapen van Mariëngaard

In 1992 heeft Thomas Tielemans, toenmalig provisor van De Essenburgh, het wapen ontworpen voor de nieuwe kloostergemeenschap Mariëngaard:

IN UNA SPÉ

Het ruitschild is een schild voor ongehuwde vrouwen. Het is een ‘zuivere vorm’, zoals de cirkel. De drie ruiten zijn overgenomen uit het wapen van De Essenburgh. Geel en blauw zijn de kleuren van de vlag van De Essenburgh. Als wapenspreuk voor Mariëngaard hebben wij gekozen: In Una Spé:
“geroepen tot één en dezelfde hoop”. De tekst komt uit de brief van de apostel Paulus aan de christenen van Efese (4,4).
Méér dan een mooie spreuk is dit een opdracht waaraan wij steeds herinnerd worden.