17 mei 2015

Inleiding en overweging 7e zondag van Pasen, 17 mei 2015

Tussen Hemelvaart en Pinksteren bevinden wij ons in een wachttijd, een bid- tijd.
We vierden Jezus’ Hemelvaart
en we denken aan alle grote daden
die Hij voor ons heeft gedaan.
Elke dag, 9 dagen tot Pinksteren, een noveen, ,
zingen wij in de eucharistieviering: Kom Schepper Geest, daal tot ons neer!
We wachten op het nieuwe, dat op komst is.
De Helper, die Jezus heeft beloofd, opdat de blijde boodschap ná zijn heengaan dóórgaat.
Om het met Paus Franciscus te zeggen: niemand is uitgesloten
van de vreugde
die door de Heer is gebracht.

Overweging.

We treden in de intimiteit van een gebed.
Een smeekgebed van Jezus tot zijn Vader in de Hemel.
Het zijn Zijn laatste woorden temidden van zijn leerlingen,
De intieme kring van het laatste avondmaal, de avond voor zijn lijden.
Dat paasmaal was niet zonder spanning.
En Jezus wist wat hem te wachten stond.
In zijn afscheidsrede heeft Hij hen, als zijn testament, heel indringend,
Zijn visioen, zijn ideaal, dat waar hij in zijn aardse leven voor stond, mee willen geven.
Straks zal Hij er niet meer zijn en Hij maakt zich zorgen over de eenheid binnen de gemeenschap.
Zullen ze sterk staan, kunnen ze het aan zonder Hem?
Wie neem het voortouw?
Laten ze zich niet uit elkaar drijven door eigen opvattingen en meningen, competitie?
Zal zijn leven, zijn nalatenschap, niet zijn als los zand?

Laatste woorden,
Wie bij stervenden heeft gewaakt, weet hoe intens laatste woorden worden beleefd, hoe kostbaar het is als er een woord klinkt, hoe zacht gefluisterd ook,
als er herkenning is!
Je hoopt ze op te vangen en ze blijven je lang, zo niet altijd bij!

Jezus heeft tot het allerlaatst trouw zijn roeping en zijn zending geleefd; erin geloofd; de wil van zijn Vader gedaan, dienstbaar, altijd gericht op mensen in nood, fysiek of geestelijk.
Om woorden van goed nieuws te brengen.
Nu moet Hij het loslaten, overlaten,
Aan de groep van mannen en vrouwen.
Maria zal er geweest zijn, sterke vrouw.
En Petrus, de impulslieveling, eerst doen en dan denken.
Judas, die Jezus’ ideaal niet kon meevoelen, die een andere Messias- Koning had verwacht zou de kring verlaten.

Dát is de groep, het materiaal, waar Jezus het mee moet doen, in alle onvolmaaktheid,
Aan wie Hij de kerk, zijn gemeenschap, toevertrouwt.
Op hoop van zegen

Het enige, het meest kostbare, is zijn gebed voor hen, tot God.
Het gebed waarvan wij vandaag getuigen zijn en tegelijk onderwerp.

Zó vaak zoekt Jezus de stilte en een afgelegen plaats om te bidden, zich te oriënteren op God, op zijn richting, om kracht op te doen. Geheel alleen.
Zo niet vandaag. Zij, de leerlingen, en wij mogen zijn voorbede horen:
Dat de Vader hen/ ons zal bewaren; dat allen geloven in hem, de Christus; dat zij/ wij allen één mogen zijn.
Zoals Hij een is met de vader en de leerlingen met hem.
Grotere verbondenheid is niet denkbaar.

Een teder gebed.
Een gebed uit liefde en mededogen.
Maar ook een aansporing en een smeken, dat zijn leerlingen wel ín de wereld zijn en getuigen van het Evangelie, maar niet ván de wereld.
Een lastig gedeelte!
We hebben toch maar één wereld?
Daarin leven wij, aan deze aarde zijn wij gebonden!
Maar we moeten ons niet vergissen in wat Jezus bedoelt. Níet de gewone samenleving, waar mensen werken voor hun dagelijks brood, hun gezin, waar zij goed proberen te leven….
Maar dátgene waar mensen verslaafd aan kunnen raken, naartoe getrokken kunnen worden, als het ware buiten zichzelf om.
Hoger streven, ten koste van de ander.
De meeste oorlogen, óók in de naam van God
(welke god?) gaan over macht, over het veroveren van andermans goed, over onderdrukking van het ene volk door het andere.
Altijd weer zijn er uitingen van racisme, antisemitisme…
Maar ook dichterbij zijn er tekenen van die wereld zoals Jezus die niet bedoelt: nihilisme en onverschilligheid, die de menselijke waardigheid en humaniteit..aantasten en bedreigen.

In de wereld van God echter is er eerbied voor de ander, proberen mensen goed te leven met hun naaste, laten mensen zich raken, slaan ze de handen inéén.

Dát is wat Jezus bidt. Dat zij die in Hem geloven, worden bewaard,
dat zij de waarheid van God- en van hun eigen leven- mogen leren kennen en beleven en uitdragen.

De heilige Geest, om wie wij bidden, zal ons helpen om te mogen beleven wat Hij, Jezus, onze Heer, ervaart:één zijn met Hem en de Vader, een biddende, hopende gemeenschap. Fragiel misschien, maar geïnspireerd om sámen Kerk van Jezus Christus- zijn Lichaam- in deze wereld te zijn en dáárvan te getuigen in woord en daad.

Daarom bidden en zingen wij om het nieuwe dat op komst is en geboren gaat worden: Kom Schepper Geest, daal tot ons neer. Houd gij bij ons uw intocht, Heer!
Amen..